شیطان آبی در آب بندان روستای آغوزبن بابل رویید

به گزارش ریحان نیوز، بر اساس این گزاررش در آن مقطع زمانی با هماهنگی‌های انجام شده بین دستگاه‌های مرتبط شرکت آب منطقه‌ای، محیط زیست و سازمان جهاد کشاورزی مازندران جمع آوری آن در آببندان ۴۰ هکتاری آغوزبن بابل انجام شد، اما این گیاه وحشی دوباره در آببندان این روستا قد کشید و زمینه نگرانی را یرای شهروندان و کارشناسان محیط زیست فراهم کرد.

بیشتر نگرانی صاحبنظران به این خاطر است با توجه به اینکه بابل به شهر تالاب‌ها و آببندان در مازندران معروف است، اگر پای سنبل آبی در دیگر آبندان‌های شهرستان باز شود به یک بحران تبدیل خواهد شد.

با توجه به این که وسعت برخی از آببندان‌های شهرستان بابل بیشتر از ۲۰۰ هکتار است نفوذ و تکثیر این گیاه می‌تواند برای شالیکاران بحران آفرین باشد.

اراضی کشاورزی زیادی از طریق این ۲۰۷ آببندان بابل آبیاری می‌شوند و با توجه به قدرت جذب زیاد آب، که سنبل آبی دارد در تامین آب زمین‌های شالیزاری اختلال ایجاد خواهد شد.

سنبل آبی گیاهی از خانواده سنبل است که به دلیل قدرت رشد و تکثیر بسیار بالا و همچنین گل‌های بنفش زیبای آن مورد توجه گردشگران و بعضا جابجایی به عنوان گیاه زینتی است و این ویژگی باعث می‌شود به سرعت به مناطق آبی سرایت کند و به دلیل قدرت جذب بالای آب در ریشه‌ها و ساقه‌های بهم تنیده غوطه ور آن، توانایی بالایی در نابودی اکوسیستم‌های آبی و تالابی دارد.

متاسفانه در دنیا تاکنون روش مبارزه خاصی که فاقد آثار جانبی زیانبار برای اکوسیستم‌ها باشد برای سنبل آبی معرفی نشده و تنها راه موثر توصیه شده برای مقابله با آن، مبارزه فیزیکی (جمع آوری) است. اما در بعضی موارد به دلیل گستردگی مناطق آلوده به این گیاه و دشواری و کند بودن روند اجرای شیوه مذکور، پاکسازی کامل از وجود این گونه مهاجم نیازمند عزم جدی سایر مسوولان و مردم است.

در این پیوند این گونه گیاهی در آببندانی در روستای آغوزبن که در یک کیلومتری شمال شهر بابل واقع شده و دارای ۶ هزار و ۵۴۰ خانوار و ۲ هزار نفر جمعیت است، جولان می‌دهد.

سنبل آبی، گیاهی آبزی با نام علمی Eichhornia crassipes بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی و آمازون است و خارج از محدوده بومی خود به عنوان گونه‌ای مهاجم شناخته می‌شود. این گیاه آزادانه در آب شناور است و تا حدود یک متر بالاتر از سطح آب رشد می‌کند. پ

اندازه برگ‌های سنبل آبی بین ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر است و به صورت شناور روی سطح آب دیده می‌شود. هر ریشه این گیاه بین هشت تا ۱۵ گل می‌دهد که روی سطح آب می‌رویند و معمولا شش گلبرگ دارند که رنگ آنها بین صورتی و بنفش دیده می‌شود.

سنبل آبی رشد بسیار سریعی دارد و هر گیاه هزاران دانه در سال تولید می‌کند که دوام برخی دانه‌ها تا ۲۸ سال هم می‌رسد. همین موضوع باعث می‌شود در برخی مناطق جمعیت این گیاه در ۲ هفته تقریبا ۲ برابر شود.

به علت رشد سریع، تعداد دانه‌های زیاد و زیبایی ظاهری گل‌های این گیاه، به تازگی به عنوان گیاهی زینتی خرید و فروش شده و در منازل کنار گیاهان آپارتمانی دیده می‌شود. سنبل آبی به دمای هوای پایین حساس است و در زمستان دوام نمی‌آورد، اما در تابستان‌ها گل‌های زیبایی می‌دهد و عمر هر گل بین یک تا روز است.

حسین حیدرپور رییس اداره محیط زیست بابل در گفتگویی گفت: یکی از راهکار‌های فنی مبارزه با سنبل آبی لایروبی مستمر و دفن این گیاه است.

وی گفت: با توجه به قدرت بسیار بالای تکثیر این گیاه اگر بعد از لایروبی در زمین دفن نشود دوباره جان می‌گیرد و به سرعت در آبندان تکثیر خواهد شد.

حیدر پور با بیان این که به طور حتمی آببندان آغوزبن بابل که جولانگاه سنبل آبی است امسال هم باید لایروبی شود گفت: اگر این گیاه جمع آوری نشود به سرعت کل آبندان ۴۰ هکتاری آغوزبن زیر چتر این گیاه قرا خواهد گرفت.

رئیس اداره محیط زیست بابل افزود: هر چند در حال حاضر یک آببندان بابل جولانگاه سنبل آبی است ولی اگر به دیگر آببندان‌های بابل گسترش یابد به یک بحران تبدیل خواهد شد.

حیدرپور افزود: با توجه به این که قدرت جذب آب در این گیاه بسیار زیاد است اگر در دیگر آببندان‌های شهرستان گسترش یابد در تامین آب اراضی کشاورزی اخلال ایجاد خواهد کرد.

وی با بیان اینکه اگر تمام بدنه و ریشه‌های سنبل آبی از آببندان خارج نشود این گیاه دوباره رشد خواهد کرد، افزود: در چند سال گذشته این آببندان لایروبی شد، اما به دلیل اینکه به صورت فنی و علمی نبود این گیاه دوباره رشد کرد.

رییس اداره محیط زیست بابل گفت: سنبل آبی یکی از گیاهانی است که به سرعت رشد می‌کند و گسترش می‌یابد و بذر این گیاه تا نزدیک به ۳۰ سال ماندگاری دارد و در صورت شرایط مساعد دوباره رشد خواهد کرد.

وی افزود: این گیاه معروف است به شیطان بنفش یا آبی و در معدوم سازی این گیاه باید به گونه‌ای عمل شود تا توان تکثیر از آن گرفته شود.

حیدرپور گفت این گیاه، چون فلزات سنگین آب را جذب می‌کند و در بدنه و نقطه پیازی آن ذخیره می‌شود، هر حیوانی از آن استفاده کند برای او خطرآفرین خواهد بود.

وی افزود: گیاه سنبل به خاطر سمی بودن هیچ حیوانی از آن استفاده نمی‌کند و ریشه آن هم در آب قرار دارد.