رودست آیت‌الله جوادی آملی به منافقین/ نقیب‌زاده: تیر به ذخایر این نظام خورده است!

آذر منصوری، از فعالان اصلاح‌طلب به تازگی و پس از رسوایی کارنامه اجرایی اصلاح‌طلبان در پدید آوردن مشکلات کشور؛ مدعی بی‌اثر بودن دولت شده است.

خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. هر روز ۰۷:۳۰ با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

“چرا اخبار پیشرفت کشور را به مردم نمی‌گوییم؟”

رودست آیت‌الله جوادی آملی به منافقین

حضرت آیت‌الله جوادی آملی، مفسّر برجسته قرآن کریم؛ در برنامه تفسیر خود که روز دوشنبه گذشته از رادیو قرآن پخش شد؛ در توضیح آیات ششم تا هشتم سوره حجرات فرمودند: دروغ جامعه را ناامن می‌کند. جامعه‌ای که به دروغ اکتفا می‌کند یک جامعه جاهلی است. –در یک جامعه جاهلی- روی خبرهای دروغ برنامه‌ریزی می‌کنند.

ایشان تصریح کردند: -اما- جامعه عقلانی جامعه علم و عقل است. جامعه‌ای که در آن به حرف یکدیگر ایمان ندارند جامعه لرزان است. جاهلیت گاهی به رهزنی است. گاهی به بی‌عفافی و بی‌حجابی است، گاهی هم به عدم اعتماد به یکدیگر است. اگر جامعه بخواهد عقلانی باشد باید حرفش مطمئن باشد.

آیت‌الله جوادی آملی در ادامه افزودند: دروغ گفتن، از جهل در مقابل عقل نشأت می‌گیرد. به حرف دروغگو برنامه‌ریزی کردن از جهل نشأت می‌گیرد. فرمود نه دروغ بگویید و نه به دروغ اعتماد کنید. بی‌تحقیق سخنی را نگویید و نپذیرید. چیزی که بر شما روشن نشد تکذیب نکنید. یعنی هم تکذیب و هم تصدیق بایستی محققانه باشد. این جامعه عقلانی است.

این مفسّر برجسته قرآن کریم در ادامه بیان کرد: از آنطرف، یک گزارش حق و خیری است که باعث آرامش جامعه است. ولی چون جزو حزب و گروه ما نیست این را نمیگوییم. این هم جاهلیت است…یک حادثه خیلی خوبی پیش آمد که جامعه را آرام می‌کند. حالا چون مال ما نیست نگوییم؟ این کتمان حق است. همانطوری که اظهار باطل جامعه را ناامن می‌کند؛ کتمان حق هم جامعه را ناامن می‌کند… تنها مسئله درگیری‌های نظامی نیست که جامعه را ناامن می‌کند.

ایشان افزودند: یک موفقیتی است. یک شخصی انجام داد. و اگر ما بگوییم و جامعه بداند؛ -جامعه- آرام می‌شود، مطمئن می‌شود. خب چرا نگوییم؟…جامعه حق دارد –خبر- پیشرفت فردی که آن پیشرفت باعث آرامش است را بداند. این را در آیه 42 سوره بقره (وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ) فرمود. چرا این حق را کتمان می‌کنید. حالا از حزب شما نیست. نباشد!

آیت‌الله جوادی آملی تصریح کردند: اگر کاری کسی کرد که جامعه آرام بشود. چه در بخش فرهنگی، چه در بخش عفاف و حجاب چه در بخش اقتصاد… -جامعه باید این را بداند – این حق جامعه است. و همانطوری که آن تبرّج جاهلیت منهیست، این کذب هم منهیست. فرمود این کارها را نکنید.[1]

*اشاره و مصداق این تفسیر آیت‌الله جوادی‌آملی در بحث “کتمان حق”، تهدیدی است که امروز متوجه فضای عمومی کشورمان شده و منافقین و دشمنان خارجی نیز دائما بر آن می‌دمند. تهدیدی با محتوای “کتمان دستاوردهای کشور” و سیاه‌نمایی از شرایط ایران.

کار به جایی رسیده است که عملا از برخی تریبون‌ها صدایی پیرامون بیان دستاوردهای کشور در امور مختلف به گوش نمی‌رسد و عده‌ای نیز در این میان صرفاً به بیان دستاوردهای امنیتی اشاره می‌کنند!

این در حالی است که عقلانیت دینی و سیاسی حکم می‌کند دستاوردهای نظام اسلامی در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، قضایی و… نیز بدون هراس از ریشخند شدن از سوی دشمن گفته شود تا همانطور که آیت‌الله جوادی‌آملی هم تأکید دارند جامعه دارای امنیت بیشتری در بعد روانی شود.

مقام‌معظم‌رهبری پیش از این و در جریان دیدار با خبرگان ملّت در همین رابطه فرمودند:

«دشمن تلاش زیادی را برای سست کردن عزم و اراده‌ی مردم و ناامید کردن آنان به کار بسته است که باید در مقابل، عزم و اراده‌ی ملی تقویت شود و این مهم نیز، با دستور امکان‌پذیر نیست بلکه با استدلالهای صحیح و با حضور به‌موقع صاحبان فکر در میان مردم محقق میشود.»[2]

ایشان قبلا و در بیانیه گام دوم نیز در اشاره به دستاوردهای کشور از چیزی به نام «تبلیغات نارسای مسئولان» انتقاد کرده بودند.

اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور روحانی هم چند ماه پیش در اشاره به عدم بیان دستاوردهای کشور گفته است: “متأسفانه با سیاه‌نمایی و در بوق و کرنا کردن این موضوع که وضع کشور خیلی بد است. طوری جا انداختند که حتی مدیران دولتی از بیان اتفاقات و دستاوردها هراسان هستند.”[3]

در این زمینه پای منافقین و دنباله‌های داخلی آنها نیز به رأی‌العین دیده می‌شود. بطوریکه هرکس کوچکترین صحبتی از دستاوردهای اقتصادی انقلاب اسلامی بکند با تندترین حملات مواجه و بلافاصله به خوشگذرانی و مرفّه بودن متهم می‌شود.

این جریان خطرناک دائما مشغول القای جعلیات و بزرگنمایی از تحریم‌ها و مشکلات کشور است و در عین حال اصرار دارد که علت بروز این مشکلات نیز ماهیت اسلامی نظام، مدیریت ولایت فقیه و عدم مذاکره با آمریکاست!

عده‌ای از صاحبان تریبون نیز با استدلال زخمی “باید درد مردم را گفت” بلندگوی سیاه‌نمایی به دست گرفته‌اند و اصلا متوجه نیستند که درد مردم را حتما بایستی با پیوست‌های دارویی لازم مطرح کرد و نیمه پر لیوان را هم دید.

چه در غیر اینصورت فضایی شبیه به «انقلاب فرانسه» بر هر جامعه‌ای حاکم می‌شود و افکار عمومی دچار بدترین حالت روانی منجر به فروپاشی یعنی «احساس فقر» می‌شوند.

تفسیر و توصیه اشاره شده از آیت‌الله جوادی‌آملی نوشدارویی است که حتما بایستی مدّ نظر صدا و سیما و سایر نهادها و مسئولان متولی کشور باشد و گرنه ممکن است دیر شود.

گفتنیست، طبق رصد ما یکی از مبرّزترین افرادی که حاضر به دفاع مدلل از دستاوردهای اقتصادی کشور در منابر است و صراحتاً از سیاه‌نمایی انتقاد می‌کند؛‌ شخص مقام معظم رهبری است. ایشان حتی در یکی از دیدارهای خود عنوان کردند که نظام جمهوری اسلامی را مایه مباهات اسلام می‌دانند. جمله‌ای که کارنامه خواص و رسانه‌های کشور در ماساژ آن و بیان دلایل و ابعاد آن مشخص نیست…

گفتنیست، وبلاگ مشرق، از زمان انتشار خود تاکنون؛ به فضل الهی در صدها گزارش به بیان دستاوردهای کشور پرداخته و از پیش از اغتشاشات دیماه 96 هشدار داده بود که عدم بیان این دستاوردها منجر به ایجاد بلوا و «فتنه اقتصادی» خواهد شد.

ما در این گزارش‌ها تحلیل‌هایی را از برخی محافل نقل کردیم که تأکید داشتند دستی عامدانه در مشکلات کشور دیده می‌شود…

***

آذر منصوری: روحانی بی‌اثر است!

آذر منصوری، فعال اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت به تازگی در بخشی از یک مصاحبه با روزنامه همشهری(ارگان شهرداری تهران) گفته است: واقعیت این است که در 3 دوره از انتخابات قبلی مردم آمدند به دو سه‌ نهاد انتخابی شورای شهر، مجلس و ریاست‌جمهوری رأی دادند اما اتفاقی که افتاده، این است که مستقیما با میزان مشارکت مردم ارتباط پیدا می‌کند. این نهادهای انتخابی به‌دلیل نهادهای موازی که شکل گرفته است، از عهده تامین مطالبات مردم برنمی‌آیند.

او می‌افزاید: بنابر تحلیل من، بودن این نهادهای انتخابی با همین وضعیت به‌مراتب بهتر از نبودن آنهاست. اما مردم دیگر چنین تصوری را درباره نهادهای انتخابی ندارند. عامل اصلی کاهش مشارکت مردم همین است؛ برای مثال، نهادی به نام شورای نظارت در دانشگاه‌ها وجود دارد که به درخواست‌های انجمن‌های اسلامی برای برگزاری میزگرد، سخنرانی یا مناظره مجوز می‌دهد اما یک نهاد موازی با این درخواست‌ها مخالفت می‌کند. ما شاهد برنامه‌هایی بودیم که به‌دلیل مخالفت نهادهای موازی لغو شده‌اند.

منصوری تصریح می‌کند: این وضعیت، نشانه بی‌اثربودن دولتی است که براساس خواست مردم شکل گرفته است![4]

*مشخص نیست خانم منصوری چگونه می‌تواند در شرایطی که یک عمل ساده دولت در بحث گران‌سازی قیمت بنزین تا این حد موجب ایجاد بلوا و حاشیه در کشور می‌شود؛ مدعی بی‌تأثیری دولت باشد؟!

این مسئله واضح است که اصلاح‌طلبان برای این از بی‌تأثیری دولت و بی‌اختیاری روحانی سخن می‌گویند که اولا بابت وضع موجود از خود سلب مسئولیت کنند و ثانیا در یک بازی ناجوانمردانه، مسئولیت شرایطی که دولتِ برآمده از خودشان پدید آورده است را به گردن رهبری و نهادهای کلان نظام اسلامی بیاندازند.

جالب است که بر اساس اعلام کارشناسان و بر اساس اعداد و ارقام محرزی که وجود دارد؛ دولت در ایران صاحب بیش از 95 درصد از بودجه و اجرائیات کل کشور است و اگر ولایت فقیه نبود؛ دولت می‌توانست یک حاکم مطلق‌العنان باشد.

مقوله‌ای که به هیچ وجه خواست مردم ایران نیست.

در بحث “ادعای بی‌تأثیر بودن دولت” بایستی به این مسئله نیز آگاه بود که اگر صحّت این حرف ناصحیح را بپذیریم؛ پس بیش از یک دهه اظهارات و انتقادات اصلاح‌طلبان علیه رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد نیز تبدیل به باد هوا خواهد شد و چپ‌ها عملا در این زمینه به مردم دروغ گفته‌اند که احمدی‌نژاد مسئول کاستی‌های کشور بوده است زیرا طبیعتا احمدی‌نژاد هم می‌تواند مدعای بی‌اختیاری در امورات کشور را مطرح کند!

باید دانست که این مضحکه و این تریبون یافتن خواص اشتباهی جز با رأی خوب مردم در انتخابات‌ها و ایجاد فضا برای خواص با بصیرت و صاحبان خرد که اهل ارائه کارنامه و پذیرش مسئولیت باشند، ممکن نخواهد بود.

***

نقیب‌زاده: تیر به ذخایر این نظام خورده است!

احمد نقیب‌زاده، از استادان اصلاح‌طلب و از حامیان روحانی و برجام در بخشی از یک یادداشت در شماره اخیر نشریه صدا نوشته است: رخدادهای دیماه 96 و آبان 98 نشان می‌دهد تیر به ذخایر نظام خورده است. در حقیقت طبقات محروم، طبقاتی بوده‌اند که پشتیبان این نظام بوده‌اند و در برابر طبقات دیگر و زیاده‌خواهی آنها می‌ایستاده‌اند. در حال حاضر اما خود آنها به معترضان پیوسته‌اند. تصور کنید تا چه حد ذخایر این نظام در معرض تهدید قرار گرفته است!

او می‌افزاید: دیگر چه کسی و کدام طبقه قرار است برای نظام کار کند یا بماند. این نظام، ‌نظام مستضعفان بوده است و بنا بوده است مستضعفان از آن بهره‌مند شوند. متأسفانه کار به اینجا کشیده که این طبقات دچار یأس شده‌اند.

*حتما مردم ایران مأیوس شده‌اند… اما نه از ولایت فقیه و انقلاب اسلامی که طی 41 سال گذشته نشان داد چگونه حافظ رأی و امنیت و دین مردم است بلکه از اصلاح‌طلبان و کارنامه مدیریتی افتضاح آنان که دیگر با هیچ روکشی قابل پوشاندن نیست.

آقای نقیب‌زاده باید بدانند که هم اغتشاشات دیماه 96 و هم اعتراضات اخیر تماماً در دولت آقای روحانی که ماحصل انتخاب اصلاح‌طلبان است رخ داده و نتیجه طبیعی و ریاضی این اتفاق نیز نه یأس عمومی مردم از نظام اسلامی که رأی ندادن به اصلاح‌طلبان در انتخابات‌های آتی است.

این گناه نظام اسلامی نیست که دولتی در انتخابات روی کار آمده که معتقد به “نظارت بر قیمت‌ها” نیست و نوشداروی مشکلات کشور را نه کار جهادی که مذاکره می‌داند. بلکه گناه اصلاح‌طلب و ذنب لایغفر آنهاست که این دولت و مجلس و شورای شهر را در دامن رأی مردم گذاشته‌اند.

در بحث ماهیت حاضران در اعتراضات اخیر نیز تلخ است که ما بخواهیم به یک استاد مسلم علوم سیاسی مسئله‌ای را گوشزد کنیم اما لازم به توضیح است که آقای نقیب‌زاده بایستی نگاه علمی‌تری به مسئله تبارشناسی اعتراض و جامعه‌شناسی سیاسی داشته باشند و در حالت خرد مسئله نیز بدانند کسی که در اعتراضات حاضر می‌شود و به جای حمل پرچم کشور و رفتار مسالمت‌آمیز شروع به آتش‌زدن و پرچم‌سوزی می‌کند به هیچ وجه ذخیره یک نظام سیاسی نیست. و نظامات جهان به این فرد بعنوان معارض نگاه می‌کند نه ذخیره!

قاعده‌ای که نه فقط در ایران بلکه در تمام حکومت‌های جهان وجود دارد. با این تفاوت که در حکومت‌های دیگر جهان کسانی مثل آقای نقیب‌زاده و دوستان اصلاح‌طلبشان نیستند که رخدادهای سیاسی را نه از جنبه بیان واقعیت که از جنبه مصالح خود تفسیر به رأی کنند و چیزی را به افکار عمومی بگویند که غلط اندر غلط است…

ما همچنین عرض می‌کنیم که اتفاقا درد “فرماندهان فتنه اقتصادی” و برنشستگان در اتاق کنترل از راه دور اغتشاشات اینست که ذخیره نظام اسلامی رویین‌تن است و به فضل الهی هیچ تیری بر آن کارگر نیست.

این نکته بدیهی است که اگر طبق تواصی آیت‌الله جوادی آملی، کسانی از خواص کشور پیش از نقیب‌زاده وارد عرصه می‌شدند و ضمن بیان دستاوردهای نظام اسلامی، در بحث تئوریک اعتراضات نیز کار می‌کردند؛ امروز جایی برای اظهارات غیر مسئولانه آقای نقیب‌زاده وجود نداشت.